جند نکته در باره ی رمضان

 دقت کنید که حتما هم حلیم بخورید هم آش رشته. این دو اصلا با هم نمی‌سازند و واکنش‌های عجیبی می‌دهند اما بعد از ماه رمضان اینها همه‌اش برایتان خاطره می‌شود.
 با توجه به تاکید همیشگی متخصصان تغذیه به صرف وعده غذایی صبحانه، حتما افطار را با صبحانه شروع کنید. نان و پنیر و کره و مربا و عسل و حلیم و البته تخم مرغ عسلی که همه اینها را بشوید و ببرد پایین. بعد بروید سراغ ناهار و در پایان هم برای شام یک چیز سبک در نظر بگیرید. مثلا همان آش رشته با هفت، هشت عدد کتلت کفایت می‌کند.
 اگر روزه نیستید سعی کنید نزدیک افطار از همان ساندویچی که ظهر یواشکی در کیسه مشکی ازش ساندویچ خریده بودید، حلیم یا آش تهیه نکنید. جهت حفظ شخصیت خودتان می‌گوییم، وگرنه که خب بکنید.
 خوشا به سعادت آنهایی که سر ظهر بعد از خوردن یک پرس قورمه سبزی ناگهان می‌گویند: "اِوا من که روزه بودم" و چون حواسشان نبوده روزه‌شان هم باطل نمی‌شود. برای ما حتی در حد یک تکه ته دیگ هم تا به حال پیش نیامده. (این البته توصیه نبود، دلنوشته بود)
 موقع خواب ظرف زولبیا بامیه را بگذارید بالای سرتان. همین که از این دنده به آن دنده می‌شوید یکی، دوتا بگذارید گوشه لپتان و آرام میک بزنید.
 در فاصله چند ساعت تا افطار چندین بار بروید سر یخچال، یک دستتان را روی شکمتان بگذارید، با دست دیگر در یخچال را نگه دارید و به محتویات داخل آن خیره شوید. با خودتان بگویید" تا چند ساعت دیگه همه اینارو می‌خورم" شاید هم حواستان نبود و یک چیزی انداختید بالا. خدا را چه دیدید، شانس است دیگر.
 خواب سحر بسیار مهم است اما وعده سحری مهمتر است. کورمال کورمال خودتان را سر سفره برسانید. استرس این لحظات کشنده است چون هر لحظه امکان دارد اذان را بگویند. برای سرعت بخشیدن به کار از هر دو دست خود استفاده کنید. اگر احیانا به دلیل خواب آلودگی بعدا متوجه شدید تا دو دقیقه بعد از اذان هم مشغول خوردن بوده اید، از آن طرف دو دقیقه دیرتر افطار کنید.
 سحر بی‌خودی تلویزیون را روشن نکنید. اگر می‌خواهید با مناجات‌های فرزاد جمشیدی حالی به حالی شوید او دیگر آنجا نیست. به قول معروف آن مجری را لولو برد. همان مجری برنامه "ماه خدا" در سحرگاه ماه مبارک رمضان که بنا به اتفاقاتی که لابد می دانید و شنیده اید یک زمانی خبرساز شد و مع الاسف امسال این برنامه با حضور آنچنانی ایشان اجرا نمی شود ...